Η διδασκαλία της συγγραφικής διαδικασίας, αυτό που ονομάζουμε συχνά η προσέγγιση του εργαστηρίου γραφής, είναι περισσότερο μία φιλοσοφία ή στάση σχετικά με τον τρόπο που οι μαθητές μαθαίνουν να συγγράφουν, παρά ένα σετ τεχνικών και δεξιοτήτων. Η συγκεκριμένη προσέγγιση περιλαμβάνει τις εξής παραδοχές:
Οι συμμετέχοντες μαθαίνουν να γράφουν γράφοντας: Στο εργαστήρι γραφής, οι συμμετέχοντες γράφουν πολύ. Ένα μέρος των κειμένων δουλεύεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα άλλο μέρος γράφεται και λησμονείται αμέσως. Μεγάλο ποσοστό της γραφή που πραγματοποιείται στο εργαστήρι γραφής μοιράζεται με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες ή με τον συντονιστή και ανατροφοδοτείται, όχι όμως το 100% του συνόλου.
Μαθαίνεις να γράφεις μαθαίνοντας να αναθεωρείς το κείμενό σου. Το να αναθεωρεί κανείς το κείμενό του, να το ελέγχει και να το ξαναγράφει, είναι το κλειδί για το εργαστήρι γραφής και απαιτεί πολύ χρόνο και προσοχή. Το να γράφει κανείς αυθόρμητα και γρήγορα είναι πολύ θετικό και οι συμμετέχοντες μαθαίνουν πολλά με αυτόν τον τρόπο. Το να γράφει κανείς αυθόρμητα και γρήγορα κι έπειτα να παίρνει την απόστασή του και να δίνει στο κείμενο το χρόνο να «κάτσει» και/ή να λαμβάνει ανατροφοδότηση από τους άλλους, διδάσκει στους συμμετέχοντες (γράφοντες) την επίδραση του κειμένου τους στο κοινό. Η τεχνική στην γραφή έρχεται με την πολύ δουλειά και τη συνεχή ανατροφοδότηση. Το να μάθει κανείς να αναθεωρεί σημαίνει να μάθει να εκμεταλλεύεται την ανατροφοδότηση (feedback).
Οι συμμετέχοντες μαθαίνουν να γράφουν γράφοντας για ζητήματα που τους ενδιαφέρουν. Υπάρχουν πολλές φορές που οι συγγραφικές ασκήσεις υπαγορεύονται από τον συντονιστή. Οι μαθητές θα πρέπει να μάθουν πώς γράφουν για ένα σκοπό ή ένα έργο. Η πραγματική πρόοδος όμως στη γραφή έρχεται όταν οι μαθητές επενδύουν σ’ ένα θέμα που τους απασχολεί. Για να γίνει κανείς συγγραφέας (author), πρέπει να έχει εξουσία (authority) πάνω στο έργο του. Αυτή η εξουσία πρέπει να ξεκινάει με τον έλεγχο του περιεχομένου όποτε αυτό είναι δυνατόν. Όταν οι μαθητές στοχεύουν σ’ ένα μήνυμα, η τεχνική της παράδοσης του μηνύματος είναι πολύ πιο ισχυρή απ’ ότι όταν έχουν ως στόχο να εκπληρώσουν απλά μία υποχρέωση.
Τα κείμενα των συμμετεχόντων θα πρέπει είναι και καλά και σωστά.. Οι περισσότερες οδηγίες στο δημοτικό και το γυμνάσιο ασχολούνται με την εφαρμογή των κανόνων της σωστής χρήσης της γραμματικής και της σύνταξης. Φυσικά είναι σημαντικό να εφοδιαστούν οι μαθητές με όλα τα εργαλεία που θα τους βοηθήσουν να συμμετάσχουν σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης μετά την αποφοίτησή τους. Το να γράφει κανείς σωστά είναι μια απαραίτητη συνθήκη για την συγγραφική ικανότητα, αλλά δεν επαρκεί από μόνη της. Για να είναι κάποιος ικανός συγγραφέας, οι μαθητές θα πρέπει να γνωρίζουν να γράφουν και σωστά και καλά. Το σωστό γράψιμο δεν περιέχει λάθη, το καλό γράψιμο είναι γεμάτο ζωή. Έχει ένα μήνυμα, μια φωνή και προσφέρει κάτι στον αναγνώστη. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι πληροφορία, χιούμορ, ευχαρίστηση, θυμό ή και θλίψη. Αυτό το κάτι είναι που κάνει το κείμενο «καλό». Ο στόχος του συντονιστή του εργαστηρίου θα πρέπει να είναι να βοηθήσει τους μαθητές να δουλέψουν πάνω στο κείμενο έτσι ώστε να είναι και σωστό και καλό.
Οι μαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται σύμφωνα με την εξέλιξή τους στην εξάσκηση της συγγραφικής διαδικασίας και σύμφωνα με το συγγραφικό αποτέλεσμα. Η επιτυχία σ’ ένα συγγραφικό μάθημα θα πρέπει να βασίζεται και στο πως ο μαθητής εργάζεται κατά τη διάρκεια της συγγραφικής διαδικασίας και σε σχέση με το αποτέλεσμα της εξέλιξής του. Όταν οι μαθητές εξασκούνται σε μία νέα δεξιότητα δεν προχωρούν απλά από το επίπεδο της λίγης ικανότητας στο επίπεδο της περισσότερης ικανότητας. Κατά τη μάθηση της γραφής μπορεί να υπάρχουν πολλά εμπόδια στην πορεία καθώς οι μαθητές μαθαίνουν πώς να χειρίζονται συνεχώς αυξανόμενης δυσκολίας συγγραφικές ασκήσεις ή να δοκιμάζουν νέες στρατηγικές. Οι μαθητές στα εργαστήρια γραφής επιβραβεύονται από το τελικό προϊόν αλλά επίσης και από την απόδειξη ότι γνωρίζουν πώς να χρησιμοποιήσουν στρατηγικές, ακόμα κι εάν αυτές οι στρατηγικές δεν οδηγούν πάντα σε εξαιρετικό γράψιμο.
